COCON staat voor de beginletters van vijf opeenvolgende vragen of interventies bij de eerste opvang (intake) van de klacht slapeloosheid. Dit biedt de hulpverlener een gericht houvast om vlot de klachten na te vragen, een juiste diagnose te stellen, snel uit te sluiten of medicatie noodzakelijk is en een niet-medicamenteus beleid te starten. Door dit bruikbaar alternatief is hij ook in staat om minder slaapmiddelen voor te schrijven.

Het chronischevermoeidheidssyndroom (CVS) en fibromyalgie zijn complexe ziektebeelden, waarvoor uiteenlopende verklaringsmodellen bestaan. Weinig benaderingsmethoden kunnen de complexiteit van deze ziektebeelden vatten. I n dit artikel wordt de theorie van het complexiteitsdenken uit het vorige artikel (zie blz. 384-8) toegepast om CVS en fibromyalgie beter te begrijpen en om patiënten efficiënter te begeleiden. Ten slotte zal het zorglandschap herzien moeten worden om de complexiteit van deze ziektebeelden beter op te vangen.

‘Complexiteit’ als nieuw paradigma voor de interpretatie en analyse van biologische en maatschappelijke fenomenen is nog maar weinig ingeburgerd in de medische wetenschap. Nochtans biedt de theorie ons de mogelijkheid om deze fenomenen op een meer genuanceerde en correcte manier in te schatten. In dit nummer wordt een eerste aanzet gegeven om deze boeiende materie aan te snijden. In een eerste artikel legt G. Goderis de theoretische grondslagen van complexiteit uit en wordt een brug gemaakt naar de interpretatie van ziektegedrag. In een volgende artikel past H. Wynants dit model toe op het...

Huisartsen ervaren vaak terughoudendheid om patiënten met chronischevermoeidheidsklachten te begeleiden. Op dit moment ontbreekt een wetenschappelijk onderbouwde aanbeveling voor de aanpak van patiënten met chronische vermoeidheid in de eerste lijn. In dit artikel willen we enkele methoden aanreiken die de begeleiding van patiënten met langdurende vermoeidheid kunnen vormgeven. Er wordt ingegaan op het belang van interdisciplinaire samenwerking, bijvoorbeeld met een in deze materie ervaren kinesist. Bedoeling is om aan de hand van dit artikel beide beroepsgroepen, huisartsen en kinesisten...

Gerda komt voor de eerste keer op de praktijk langs. Ze is kunstschilder, woont samen met haar vriend in de buurt en heeft een gehuwde dochter. Gerda nadert de zestig en komt op consultatie wegens hielsporen. Daar heeft ze al lang last van, vooral aan de rechtervoet heeft ze veel pijn.

De voorbij tien jaar heeft de huisartsgeneeskunde belangrijke wijzigingen ondergaan, zoals de professionalisering van de hulpverlening buiten de kantooruren door middel van huisartsenwachtdiensten’. De eerste huisartsenwachtpost in Deurne-Borgerhout, opgericht in 2003, is hiervan het meest bekende voorbeeld.

Vandaag kan één op de tien Vlamingen een beroep doen op de huisarts met wachtdienst via de huisartsenwachtposten. Dit artikel beschrijft, vergelijkend met de situatie in Nederland, hoever we momenteel in Vlaanderen staan en wat de toekomst kan bieden. Het oprichten van huisartsenwachtposten kwam grotendeels tegemoet aan de verwachtingen die aan de basis ervan lagen. Ondanks het dalend aantal huisartsen blijft de continuiteit van zorg verzekerd. Onder de ervaren voordelen vinden we: wachtdiensten van twaalf uur, onthaalmedewerkers, wagen met chauffeur, toegenomen veiligheid en verslaggeving...

In veel westerse landen is een trend waarneembaar in de richting van het grootschalig organiseren van de huisartsenzorg buiten kantoortijd en van de telefonische triage. In Nederland zijn sinds 2000 de waarneemgroepen vervangen door 130 huisartsenposten (HAP’s). Dit artikel beschrijft de organisatiekenmerken, doet verslag van de belangrijkste uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek en bespreekt de huidige ontwikkelingen.

Huisartsen worden regelmatig geconfronteerd met de gevolgen van hondenbeten. Deze kunnen soms zeer ernstige gevolgen hebben, zowel lichamelijk met zware esthetische schade en uitzonderlijk ook mortaliteit, als psychisch (posttraumatisch stresssyndroom). De behandeling van de wonde is gewoonlijk goed gekend bij huisartsen. Dit is echter maar het begin van het diagnostisch en therapeutisch handelen; uit recente literatuur blijkt dat de huisarts ook een belangrijke rol heeft in de secundaire preventie van hondenbeten. Omdat een zeer groot deel van alle hondenbeten bij kinderen voorkomt en hen de...

Huisartsen zijn minder vertrouwd met hun belangrijke rol in de primaire preventie van bijtwonden bij jonge kinderen. Als de arts verneemt dat er een hond is in een gezin of als patiënten laten weten dat ze graag een hond willen, kan hij deze rol opnemen. Dit artikel geeft een overzicht van onderbouwde informatie om veilig samen te leven met een hond in het gezin. Er wordt aandacht gegeven aan de criteria die een rol spelen bij het uitwerken van primaire preventie van bijtincidenten. Het preventiepakket De Blauwe Hond®, dat onlangs in België ontworpen werd, wordt uitgebreid voorgesteld. Ook...