Door studiedocumenten van geneesmiddelenfabrikanten publiek te maken tijdens een proces worden hun werkwijzen veel inzichtelijker. Ditmaal ging het over de subtiele aanpassingen (vaak ten voordele) die zich kunnen voordoen tussen het protocolstadium van een studie en de finale publicatie.

Voorkamerfibrilleren (VKF) is een frequente aandoening die vooral de oudere patiënt treft: de helft van de patiënten met VKF is ouder dan 75 jaar. Meestal neemt de huisarts de zorg op zich voor deze patiënten. De vorige NHG-Standaard (2003) wordt in Vlaanderen dikwijls als referentie gebruikt voor zowel de praktijk als het onderwijs. De tekst is helder, goed onderbouwd en zeer praktijkgericht.

In tegenstelling tot acute aandoeningen zijn chronische aandoeningen zoals diabetes zelden geneesbaar en vragen ze een levenslange opvolging. Het grootste deel van de dagelijkse aanpak (aanpassing van de leefstijl en vaak een combinatie van medicamenten) ligt in handen van de patiënten zelf. In dit werk werden verschillende manieren aangewend om te bestuderen hoe personen met diabetes type 2 ondersteund kunnen worden om hun aandoening aan te pakken.

Dit was veel erger dan een miskraam. In haar was een misvormd kind gegroeid dat geen hersenen had: anencefalie. De zwangerschap werd afgebroken: ‘niet-leefbaar kind’ had de gynaecoloog haar verzekerd.

Het aantal patiënten met diabetes type 2 die met insuline worden behandeld in de eerste lijn, neemt alsmaar toe. Het toegepaste insulineschema is afhankelijk van de leef- en werkomstandigheden van de individuele patiënt. Insulinedosisaanpassingen zijn een vaardigheid die elke huisarts goed moet beheersen. In dit artikel worden de in de eerste lijn meest gebruikte schema’s besproken en geïllustreerd met enkele voorbeelden. Een kunstmatig onderscheid maken voor de geïnteresseerde huisarts in het begeleiden van patiënten met enkel één tot twee injecties en patiënten met meer dan twee injecties is...

Dit onderzoek wil de invullingen van het begrip ‘hoogkwalitatieve diabeteszorg’ analyseren op basis van een evaluatie van de diversiteit in de diabeteszorgprogramma’s en gerelateerde kwaliteitsindicatoren.

Dit onderzoek ging na welke bevorderende en belemmerende factoren huisartsen ervoeren tijdens hun deelname aan een programma ter verbetering van de kwaliteit van de zorg voor patiënten met diabetes type 2. Dit programma, dat gedurende achttien maanden liep, had tot doel de mate van opvolging van diabetesrichtlijnen door huisartsen te verbeteren.

Het weergeven van een profielbeschrijving van patiënten met diabetes type 2 in België met als doel de kwaliteit van de zorg in de eerste lijn te evalueren.

Mensen en huisdieren zijn een verhaal apart. De liefde voor een trouwe viervoeter kan grenzeloos zijn en zo ook het rouwproces bij verlies. Een rouwproces, laat staan een pathologisch rouwproces, is dan ook niet het alleenrecht voor verlies van naasten en geliefden. Toch is het altijd een beetje schrikken, als het ziektegevoel overrompelend is. Eén volledige week werkonbekwaamheid lijkt me erover, maar is klaarblijkelijk aanvaardbaar. Meer nog, als collega’s hierover een opmerking durven maken, kan het kot te klein zijn. Zelfs al ben je psycholoog van opleiding.

Heeft de huisartsgeneeskunde nu werkelijk gescoord met de eerste zorgtrajecten en is de meerwaarde voor de betrokken patiënten duidelijk? Volstaan de condities om beter op bepaalde kwaliteitsindicatoren te scoren of is enkel het fundament gegoten voor een te kleine woning? In dit dubbel editoriaal wegen kritisch voorstander en redactielid, Geert Goderis, en kritisch tegenstander en hoofdredacteur, Marc Lemiengre, hun argumenten zorgvuldig tegen elkaar af.