Een paar jaar geleden kwam Lesley onze praktijk en mijn leven binnen. Een verhaal en context van sociale verwaarlozing, armoede, werkloosheid en ziektegevoel in de meest toxische mix.

Hepatitis-E virus (HEV) is een RNAvirus, waarvan de genotypes 1, 2, 3, 4 en 7 ook mensen kunnen infecteren. Jaarlijks gebeurt dat wereldwijd bij zo’n 20 miljoen personen; op het einde van het leven blijkt 1 op 8 van de wereldpopulatie ooit geïnfecteerd te zijn door HEV.

Hoe kan het dat er in een groep waarin iedereen weet wat het is om gepest te worden, waarin iedereen vecht met z’n eigen innerlijke demonen, toch zo’n stereotiepe verdeling ontstaat?!

Een traumatisch hersenletsel is wereldwijd een frequent optredende problematiek met een geschatte incidentie van 60 miljoen nieuwe gevallen per jaar. Het is een van de voornaamste oorzaken van traumagerelateerd overlijden en blijvende invaliditeit. Het primair hersentrauma onder de vorm van intracraniële kneuzingen, hematomen en axonale schade zet een reeks biochemische en pathofysiologische cascades in gang die unisono resulteren in weefselverlies door ischemie en neurodegeneratie, het zogenaamde secundaire hersentrauma.

Een 70-jarige man komt op raadpleging voor zijn jaarlijks bloedonderzoek, samen met zijn vrouw. Terloops vermeldt hij tintelingen en tremor in beide handen en benen. De klachten zijn al een hele tijd aanwezig. De patiënt kreeg twee jaar geleden de diagnose Lewy-Body dementie, waarvoor hij in begeleiding is bij een neuroloog. De man wijt de klachten aan zijn gekende neurologische problematiek en stelt zelf voor deze binnenkort met zijn neuroloog te bespreken.

Marie, een 35-jarige vrouw, komt op raadpleging met drie dagen >38 °C, wat krampende bovenbuiklast en nausea. Er is geen braken of diarree. Wel klaagt ze over pijn in de spieren. Haar eetpatroon is ongewijzigd. In de huisartsenpraktijk kwamen al enkele patiënten met dergelijke klachten langs, die telkens uitmondden in ‘buikgriep’.

Een groot deel van de rokers wenst te stoppen met roken. Door de hardnekkige verslaving op fysiek en psychologisch vlak is rookstop echter niet eenvoudig en vergt het vaak meerdere pogingen om succesvol te zijn.

Dertig jaar geleden betekende de opstart van de palliatieve netwerken en de multidisciplinaire mobiele begeleidingsequipes (MBE’s) een verschuiving in de palliatieve zorg. Huisartsen konden vanaf toen rekenen op experten in palliatieve zorg, wat een aanvulling was op de algemene, langdurige zorg die zij al op zich namen.