Politici en stakeholders beschouwen een gelijke toegang tot de gezondheidszorg en een evenwaardige zorg voor iedereen steeds vaker als prioriteit bij het uitstippelen van beleidsplannen. Kant-en-klaar recepten om de gezondheidsverschillen tussen sociale groepen in onze maatschappij weg te werken, bestaan echter niet. Maar zijn er toch een aantal gemene delers?

Patiënten die na een ingreep eerst hun huisarts zien, hebben heel wat minder complicaties. Misschien is dat wel een ideetje, een beetje meer samenwerken als spitsen en verdedigers, voor hetzelfde team of als Felici zaliger met de professor brombeer-kok.

Uit epidemiologisch onderzoek weten we dat acute cystitis bij vrouwen in de eerste lijn voor het grootste deel wordt veroorzaakt door E. coli-bacteriën die quasi 100% gevoelig zijn aan nitrofurantoïne.

Bij veel patiënten met klachten ter hoogte van de onderste ledematen plaatst de huisarts een diepe veneuze trombose (DVT) in de binnencirkel van het diagnostische landschap als niet te missen diagnose. Hoewel een zeldzame aandoening blijft het een levensbedreigende aandoening die perfect behandelbaar is. De diagnostische uitdaging blijft om een dergelijke ziekte door een eenvoudige maar betrouwbare procedure uit te sluiten.

Veel artsen vermijden gesprekken met patiënten over vroegtijdige zorgplanning (VZP) omdat ze vrezen dat dit bij patiënten leidt tot psychologische stress.

In de kersteditie van de British Medical Journal mag het (schijnbaar) al eens wat luchtiger. Zo beschrijft deze studie hoeveel van de aanbevelingen die worden gegeven in medische praatprogramma's op televisie, ondersteund worden door onderzoek. De meeste mensen spenderen uren voor de televisie, medische programma's zijn populair en de impact van televisieboodschappen is groot. Anderzijds is er regelmatig kritiek op deze boodschappen. Tot op heden is de waarde ervan nog niet systematisch onderzocht.

Een recent Zweeds kwalitatief onderzoek toont enkele opvallende verschillen aan tussen huisartsen die de richtlijn voor het beleid bij keelpijn naleefden en huisartsen die dit niet deden. Het opvallendste verschil was dat huisartsen die deze richtlijn met collega's bespraken, deze beter naleefden dan de andere collega's. De mogelijkheid en tijd voor het bediscussiëren van richtlijnen binnen de eerste lijn zou dus essentieel kunnen zijn in het streven naar een optimaler antibioticabeleid.

Armoede maakt ziek. Als armoede de oorzaak is van ziekte en voortijdige sterfte, dan is dit zeker, maar niet alleen, een probleem voor iedereen die werkt in de gezondheidszorg. Armoede is echter een zeer complex en moeilijk te vatten probleem.

In Australië bestaat al 40 jaar lang een algemene ziekteverzekering: Medicare. In 2011-2012 besteedde Australië ongeveer 140 biljoen AUD aan gezondheidszorg (9,7 biljoen AUD voor huisartsengeneeskundige diensten), 1,7 keer meer dan in 2001-2002. Huisartsen worden geviseerd in budgetcontroles omdat zij als de poortwachters van het systeem worden geacht de uitgaven stroomafwaarts te beïnvloeden.

Elke dag start ik met het inlezen van nieuwe data in het EMD (labo, technische onderzoeken, preventieve onderzoeken, brieven van specialisten,...). Dit vraagt slechts een geringe inspanning. Enkele drukken op de juiste knoppen en alles zit op zijn plaats.