Het begin van de lockdown voelde even als wittebroodsweken. Plots waren telefonische contacten (eindelijk) een volwaardige medische handeling, met de zegen van de Orde van Artsen en terugbetaling via het Riziv. De telefonische selecte van patiënten zorgde voor een veel rustiger verloop van raadplegingen, wat een relaxte meevaller was voor de gemoedsrust van de arts. De meeste patiënten begrepen ook dat zomaar bij de praktijk binnenwippen niet meer aan de orde was. Dat alles maakte ons professioneel leven rustiger en soms te rustig...

De coronaperikelen zijn nog steeds merkbaar in de praktijk. Het jojobeleid, met op- en neergaande verstrengingen en versoepelingen, vormt geen stevige bodem voor de zorgcontinuïteit in de eerste lijn.

Sommige ziekten krijgen voortdurend nieuwe namen. Denk aan de benamingen venerische ziekten en geslachtsziekten die via een tussenstadium van genito-urinaire aandoeningen overgingen in seksueel overdraagbare aandoeningen of soa’s. Het blijven beklijvende infectieziekten die nooit zullen verdwijnen. Want als we daarin lukken, vervalt ook de seksuele overdracht van ‘het leven’, dat zonder onbeschermde seks ten dode is opgeschreven.

De slogan ‘Blijf in uw kot’ van onze federale minister van Volksgezondheid had een dwingend, radicaal effect op de hele bevolking: iedereen kroop in zijn of haar schulp. Zelfs aanhoudende lichamelijke klachten waren voor velen geen reden om de dokter te contacteren.

Een persoon met hartfalen is een archetype voor de chronische patiënt. In België worden jaarlijks meer dan 15 000 patiënten gediagnosticeerd, van wie een kwart overlijdt binnen het jaar na diagnose. Ongeveer 1-2% van het jaarlijkse budget voor gezondheidszorg gaat naar patiënten met hartfalen, vooral omwille van frequente (her)opnames.

In de Verenigde Staten van Amerika (VS) heeft de opioïdenepidemie dramatische proporties aangenomen. Sinds 2012 sterven er meer mensen door een overdosis dan er doden vallen in het verkeer. In 2016 stierven 42 000 mensen als gevolg van een aan opioïden gerelateerde overdosis. Dat komt neer op gemiddeld 115 overlijdens per dag.

De huidige voorzorgen in ziekenhuizen met afstand houden, gescheiden looproutes en consequent gebruik van persoonlijk beschermingsmateriaal maken de kans op besmetting tussen een zorgverlener en patiënt een pak kleiner. Een patiënt die in een ziekenhuis verblijft of deze instelling bezoekt voor onderzoek of behandeling, loopt geen reëel risico om daar COVID-19 op te lopen.

De implementatie van de aanbevelingen moet ertoe leiden dat China’s hospitalocentristisch zorgsysteem evolueert naar een geïntegreerd systeem, gebaseerd op een sterke eerste lijn.

Dit boek, het nieuwste in de reeks ‘Kleine kwalen’, werd geschreven door huisartsen-in-opleiding. Het boek is bedoeld om zowel huisartsen, haio’s, gynaecologen als vroedvrouwen evidence based te ondersteunen in hun medisch beleid bij zwangeren.

Het boek ‘Family medicine, the classic papers’ is een samenstelling van interessante en belangrijke papers in de huisartsgeneeskunde gepubliceerd tussen 1894 en 2015. De samenstellers zijn Michael Kidd, Iona Heath en Amanda Howe, allen huisartsen actief bij WONCA, de wereldorganisatie voor huisartsen. WONCA bestaat sinds 1972 en is actief in meer dan 160 landen. Het werkt samen met de WGO op vlak van huisartsgeneeskunde.