Champagne voorkomt dementie’ recyclet veertig artikelen van de website van Gezondheid en Wetenschap, de Vlaamse trots inzake evidencebased patiënteninformatie. Deze bundeling draagt dus hun keurmerk – genadeloos en goed geschreven – maar voegt ook iets toe aan de oorspronkelijke artikelen.

Van hulpverleners en mantelzorgers wordt elke dag veel verwacht. Zoveel dat ze bijna volmaakt moeten zijn, dat hun goedheid nooit eens wankelt. Dat legt niet alleen de omgeving hen op, ook voor zichzelf leggen ze de lat hoog.

De ‘Compassionate Cities’ willen weg van de individuele aanpak om met rouw en verlies om te gaan. Deze steden, gemeenten of gemeenschappen organiseren lokale opvang voor inwoners die het wat moeilijker hebben. Hoe kunnen huisartsen en eerstelijnszones hierin mee ondersteunen?

Mensen hebben minder tijd om zorg op te nemen, terwijl de zorgnood almaar toeneemt. Als de zorgnood toeneemt, neemt echter ook de druk op de ‘zorgers’ toe en daarmee ook de zin en tijd om zorg te verlenen. Het verdelen van de ‘mantelzorgtaken’ tussen verschillende personen is een maatschappelijke trend ontstaan uit noodzaak. We spreken van een ‘mantelzorggroep’ wanneer een zorgbehoevende twee of meer mantelzorgers heeft die samenwerken om voor hem/haar te zorgen.

Het woonzorgdecreet omschrijft een mantelzorger als volgt: “De natuurlijke persoon die vanuit een sociale en emotionele band één of meer personen met verminderd zelfzorgvermogen, niet beroepshalve maar meer dan occasioneel, helpt en ondersteunt in het dagelijkse leven.”

Op 29 februari, de laatste dag van februari, vindt traditioneel de Rare Disease Day plaats. Deze dag vraagt aandacht voor ongeveer 5% van de bevolking die met een zeldzame aandoening te kampen heeft. Een eenvoudige tool, de ‘FAMILY GENES’, kan artsen aanzetten een zeldzame ziekte sneller op te sporen.

Een jong koppel komt op raad­pleging. De vriendelijk uitziende man en vrouw nemen plaats op de houten klapstoeltjes, die we wegens coronamaatregelen hebben geplaatst omdat ze makkelijk te ontsmetten zijn. Vervolgens opent de dame haar handtas, waaruit ze twee stukken verfrom­meld keukenpapier haalt.

Vier broers wonen ongehuwd samen in het ouderlijke huis: Patrick, Rudy, Jacques en Serge. Ze lijken wel de Daltons, maar zijn eerder simpel dan venijnig. De vier broers leven allemaal van een uitkering. Eén doet de boodschappen, de ander is de ‘huismeid’. Eén de financiën en dat is heel wat.

De epidemie van het coronavirus houdt het land in zijn ban. We staan machteloos op het individuele vlak: geen geneesmiddel en geen vaccin. Dan blijft er niets anders over dan beschermende maatregelen te nemen om de verspreiding zoveel mogelijk tegen te gaan, in de hoop dat de meest kwetsbare personen behoed worden voor een infectie. Hopelijk kunnen velen de dans ontspringen om na het uitdoven van de epidemie terug de gewone draad van het leven op te nemen.

Tot nu toe is de behandeling van griep erg rechtlijnig: personen met een zwakke gezondheid vaccineren vooraleer het griepseizoen zich aandient en de anderen met Nieuwjaar een goede gezondheid toewensen.