Menu
Geavanceerd zoeken

Het trainen van communicatieve vaardigheden is een essentieel onderdeel van elke artsenopleiding. In deze ‘narrative review’ wordt dieper ingegaan op het gebruik van video-opnames tijdens de consultaties.

De huidige versie van het Leuvens Consultatiemodel werd getoetst aan de inzichten uit de actuele internationale literatuur. Vraag is of dit model alle essentiële elementen bevat en waarin het zich onderscheidt van andere modellen.

Het Leuvens consultatiemodel is een bruikbaar kader om de raadpleging op zinvolle wijze te laten verlopen. Een cruciaal element hierin is de oriëntatie die peilt naar de ideeën, de beleving en verwachting van de patiënt.

Patiëntgericht communiceren en evidence-based klinisch redeneren werden tot nu toe vaak als aparte werelden beschouwd. Dit artikel gaat op zoek naar een consultmodel dat beide integreert.

Na het verschijnen van de richtlijn ‘Aanvraag van laboratoriumtests door huisartsen’ (Avonts M, Cloetens H, Leyns C, et al. Kernboodschappen uit de aanbeveling voor goede medische praktijkvoering: Aanvraag van laboratoriumtests door huisartsen – Deel I. Huisarts Nu 2011;40: S89-S100) kregen we van twee lezers een vraag.

Ethiek, het is niet overal hetzelfde, want normen verschillen. Mogen we onze normen opleggen in deze multiculturele maatschappij? Of moeten we aanvaarden dat de wensen van een andere cultuur grensoverschrijdend zijn?

Consultvoeren kan men niet reduceren tot een vaardigheid die wordt aangeleerd. Een aantal basisvoorwaarden, noem het attitudes, kwaliteiten en inzichten (waarden?) moeten als basis aanwezig zijn om met vaardigheid de menselijkheid van de relatie te ondersteunen en een professionele zorg te bieden aan de patiënt.

Gezien de toenemende diversiteit in onze samenleving krijgen artsen steeds vaker patiënten uit etnisch-culturele minderheden over de vloer. De grote linguïstische en culturele verscheidenheid van deze groep patiënten is voor artsen en andere gezondheidswerkers een uitdaging om gelijkwaardige zorg te bieden.

Meer dan in een kerngezin is er in nieuw samengestelde gezinnen sprake van (dikwijls verscheurende) loyaliteitsconflicten en vergt het veel van alle partijen om daarin keuzes te maken en iedereen recht te doen. Verder wordt ingegaan op wat de huisarts kan doen als leden van een nieuw gezin hem met klachten consulteren.

Welke structurele interventies kan de huisarts nemen bij stress, surmenage en burn-out? En hoe kan de huisarts, in overleg met de patiënt, een zinvolle invulling van het ziekteverlof plannen zodat het herstel optimaal kan gebeuren?