Het afspraaksysteem — in mijn praktijk in de vijfde jaargang — heeft inderdaad ontelbare malen deze opmerking uitgelokt bij mijn patiënten. Zelf ben ik erg tevreden over deze gelukkige inval, en hoewel ik als huisarts op de boerenbuiten akteer, heeft de overgrote meerderheid van de patiënten sofort het komfort en de efficiëntie van deze nieuwe regeling weten te waarderen.

De volgende casuïstiek illustreert het grillige verloop en de zeer wisselende achtergrond van psychosomatische klachten. Op een maandagmiddag in september wil ik wat papier van de kamervloer oppakken. Als ik weer overeind wil komen krijg ik pijn in mijn rug en blijf in scheve houding staan. Ik sleep me naar bed. Ik vloek inwendig : «Ik heb het weer» en « dat het weer zover heeft moeten komen ».

De huisarts wordt meer en meer gekonfronteerd met problemen, die helemaal niets te maken hebben met deskundigheid in diagnosestelling, technische vaardigheid of therapeutische kennis. Ik heb het hier ook niet over het inzicht in de interaktie tussen psyche en soma.

Ruim 10 jaar geleden werd binnen het Belgische Rode Kruis, meer specifiek binnen de dienst Welfare, een afdeling Technische Hulpmiddelen opgericht.

Om de adolescentie te situeren is het nodig even de vorige periode in de psycho-seksuele ontwikkeling te bekijken : de puberteit.

In het Belgisch bedrijf bedraagt de totale jaarlijkse afwezigheid der werknemers 57 %.

Een hypertrofisch frenulum van de bovenlip veroorzaakt een abnormale gaping tussen de twee bovenste centrale snijtanden. Dergelijk frenulum moet geëxciseerd worden. Een eenvoudige incisie is ontoereikend. Een Z-plastie onder algemeen verdoving is noodzakelijk.

Het probleem van de zelfmoord heeft ernstige vorm aangenomen. Het feit dat we momenteel veel patiënten na een zelfmoordpoging weer terug in het leven kunnen halen, is slechts tot op zekere hoogte een oplossing. Het brengt immers de vele problemen van verdere opvang en begeleiding met zich mee. De huisartsen worden meer en meer met dit probleem gekonfronteerd.

De « ars prescribendi» wordt een onmogelijk te beoefenen kunst voor de huisarts als hij ziet dat er over ongewenste neveneffekten, zoals ondermeer de interakties, een niet meer bij te houden aantal boekdelen bestaan. Pas recent begon men meer inzicht te verwerven in de interferenties van geneesmiddelen met andere geneesmiddelen, met voedselingrediënten, met ïnsekticiden, met alkohol...