Iedereen weet het: “We mogen niet discrimineren op basis van etniciteit, huidskleur, seksuele voorkeur, leeftijd, geslacht, religie, geestelijke of lichamelijke beperking, maar op een of andere manier lijkt het maatschappelijk geaccepteerd om mensen met obesitas wél te veroordelen.”

De auteurs van dit boek zijn niet aan hun proefstuk toe. Toon Verlinden en Hans Van de Water brachten eerder al het boek The Floor Is Yours uit over ‘presenteren’ en leiden onder dezelfde naam een bedrijf dat zich engageert om de vaak saaie wetenschappelijke presentaties via training om te zetten in boeiende en vooral duidelijke uiteenzettingen.

Het radioprogramma ‘Zeitgeist’ op Klara maakte in samenwerking met de Vlaamse Ouderenraad een reeks over hoe we kijken en omgaan met ouderdom en het zogenoemde ‘ageism’ (ouderendiscriminatie).

In de podcast van de Universiteit van Vlaanderen geven wetenschappers van alle universiteiten antwoorden op boeiende vragen. Sinds corona lijken wetenschappers elkaar (en hun onderzoek) zowat dagelijks tegen te spreken.

De Huisarts en Wetenschap-podcast sluit nauw aan bij het tijdschrift en bespreekt via interviews o.a. artikels, nieuws­items en nieuw verschenen standaarden. Het is erg overlappend met wat gepubliceerd wordt in het tijdschrift, maar het is fijn om de auteur(s) zelf aan het woord te horen en je hoeft niet te gaan zitten met een tijdschrift in de hand.

Stem- en slikstoornissen komen vaker voor dan gedacht maar ontsnappen dikwijls aan de aandacht. Een recent ontwikkelde webapplicatie helpt huisartsen en patiënten om de ernst van deze problemen in te schatten.

Meten is weten, het jarenlange mantra, is overal: in overzichtsgrafieken, tussentijdse beoordelingen, kwaliteitsindicatoren voor de prakijk... Verliezen we ons in registreren en rapporteren, en gaan we voorbij aan de inhoud?

Ook in Vlaanderen ervaren huisartsen en verpleegkundigen zorgsubstitutie als een meerwaarde: boeiend werk, ruimte voor authenticiteit en solidaire werkbelasting. Een gedeelde praktijkvisie, praktijkprotocollen en structureel overleg zijn doorslaggevend voor een goed georganiseerde zorgsubstitutie in de huisartsenpraktijk.

Wat gebeurt er als de verpleegkundige van de huisartsenpraktijk patiënten met chronische aandoeningen opvolgt? Wat is de invloed op de kwaliteit van zorg, (kosten)efficiëntie en consultatiefrequentie? En hoe ervaren patiënten en zorgverleners deze taakverandering? Dit praktijkonderzoek toont welke factoren bijdragen tot een succesvolle overdracht.

Door het euthanasieproces krijgen patiënten vaker een ontwijkend of zelfs negatief antwoord van hun huisarts op de vraag naar euthanasie. Dat kan aanleiding geven tot een langdurig en pijnlijk proces met te lange wachttijden. Enkel collegiale samenwerking, tussen artsen en LEIFartsen, kan de schade herstellen die het proces heeft uitgelokt.