Patiënt heeft zelf reeds de diagnose «scheefstand van het gelaat» gesteld. Wij, artsen, moeten nu trapsgewijs de minder frekwente gekende oorzaken gaan uitsluiten, om de meest frekwente vorm, de idiopathische paralyse van Bell te herkennen ; wij zullen ook de aard en de evolutie van elke «Bell» moeten onderkennen ; een goede therapeutische aanpak kan zeer beslissend zijn in verband met restletsels. Het leek ons dan ook zeer interessant om een werkschema op te stellen, dit te publiceren in deze nascholingsrubriek, en u te vragen naar aanvullingen, kritiek... Het opstellen en het kritisch...

Doelstelling van dit artikel is niet de vraag te beantwoorden welke de plaats is van de huisarts in de verloskunde, dit is helaas regionaal zeer verschillend, hangt af van plaatselijke gebruiken, van plaatselijke specialist, van plaatselijk ziekenhuis...

In een inleiding van een artikelenreeks over geriatrie willen we aantonen dat huisartsen veel te maken hebben met bejaarden, en dat geriatrie specifieke aspecten heeft.

Om het wetenschappelijk onderzoek omtrent huisartsgeneeskunde in eigen hand te houden hebben entoesiaste Engelse huisartsen enkele jaren geleden een « Research-Club » opgericht. Het initiatief kende een enorm succes. In Engeland bestaat nochtans een lange traditie in de research omtrent huisarts en gezondheidszorg. Alles prima georganiseerd door een plethora van colleges, research komitee’s en universitaire centra. Toch hadden de huisartsen er behoefte aan zelf te leren hoe het moet, en onderling te bepalen wat ze belangrijk en minder belangrijk vinden.

« De eerste doelstelling van de huisarts kan geen andere zijn dan een beperking van zijn werk tot die taken, die hij vanwege zijn opleiding en nascholing als zijn eigenlijke taken moet beschouwen. De huisarts doet er m.a.w. goed aan zich te beperken tot taken in de uitoefening waarvan hij als geen ander bekwaam te achten is. Nog weer anders gezegd : de mogelijke taken die anderen beter kunnen uitvoeren af te stoten, verdient, plaatselijke omstandigheden in acht genomen, aanbeveling. »...

Een groot aantal toonbankprodukten, geneesmiddelen die geen voorschrift behoeven, blijven bescheiden op de achtergrond. De geneesheer ontmoet ze weinig in de medische berichtgeving maar wel meer in persreklames en in de kast van zijn patiënten.

In onze huisartsenpraktijk is borstkanker een der meest frekwente mitosen. Hij is klinisch goed bereikbaar en meestal niet moeilijk te diagnostiseren. De kommunikatiemedia hebben heel wat vrouwen voorgelicht over de simptomatologie van mammatumoren en de palpatie van de borsten.