De hiernavolgende tekst is een verslag over een proces van groepsvermagering zoals dat liep van september 1979 tot eind februari 1980.

Veel tijd en energie wordt in de gezondheidssektor besteed aan de problematiek van het afstemmen van vraag en aanbod op elkaar.

Sinds enkele jaren maakt het begrip zelfhulp weer opgang. Na een hele tijd geen wetenschappelijke interesse gewekt te hebben, enkele uitzonderingen niet te na gesproken, worden we de laatste jaren overspoeld met publikaties die de herwaardering van zelf- en mantelzorg bepleiten.

Traditionele rollen transformeren naar hedendaagse rollen. Het gezin is in transformatie... en hoe?

« Uit de groepsdiskussie kwam duidelijk de defaitistische houding van de arts aan het ziekbed (van de CVA-patiënt) naar voren: een summier onderzoek, een bloeddruk nemen, een injektie geven met één of ander vasodilatans, dit alles eigenlijk meer voor het oog van de omstaanders. om dan vlug een verwijsbriefje voor de kliniek te schrijven. Deze houding is eigenlijk gegroeid uit het gevoel van machteloosheid tegenover het cerebrovasculair accident.

Tijdens het 25ste Internationaal Kongres van de SIMG in Opatija (Joegoslavië) bracht de Brit K.L. Holden verslag uit van zijn onderzoek dat overigens werd bekroond met de SIMG-Janssen prijs. Wij geven hieruit de konklusies weer zoals wij ze overnamen uit het SIMG-Tijdschrift.

Zoals in vorige bijdragen over gezondheidsvoorlichting en -opvoeding reeds werd aangestipt, is het mogelijk binnen de G.V.O.-beweging grosso modo twee benaderingsmodellen te onderscheiden die evenwel elk aan het uiterste van een continuüm liggen.