Lieven Maes, met een bijna skrupuleuze schroom vanuit een bewust doorleefde personalistische visie over wat etisch is en wat niet, over de begrenzingen van het huisarts-zijn, over gezondheidszorg in de meest ruime kontekst, over groei en geluk, met éérst wat uitleg waarom hij zo huiverachtig staat tegenover het doorspelen van de ideeën die bij hem leven: « De anderen liefst niet beïnvloeden in hun zelf-ontplooiing, laat staan een visie opdringen», met heel veel skepsis ook voor het huidige «bombardement met informatie», dat reële kommunikatie wel eens wegdrukt.

Een bijna instinktieve afkeer van officiële overorganisatie en van pompeuze titulatuur is een bijprodukt dat elk regime in zijn onderdanen tot leven roept. Van ironie, over sarkasme naar cynisme; en dit proportioneel met de mate van inefficiëntie, luiheid en korruptie die deze onderdanen achter de administratieve uitgestreken façade vermoeden. Eén van de emanaties van een georganiseerd parlementair regime is de opdeling van taken in kommissies en werkgroepen. Ik meen dat geen enkele Vlaming — rijk begiftigd als hij is met deze anti-institutionele argwaan zoals boven geciteerd — zulk regime van...

In een maatschappij, die gekenmerkt wordt door chronische en degeneratieve gezondheidsproblemen, is een preventieve aanpak noodzakelijk. Niet alleen door de hulpverleners maar ook door ieder individu en zijn omgeving. Om hiertoe in staat te zijn, moet men als eerste vereiste beschikken over een noodzakelijke kennis en inzichten in de faktoren, die de gezondheid beïnvloeden. Het kan echter niet blijven bij deze passieve kennis. De G.V.O. is maar een vertrekpunt naar een bewustmaking van de bevolking, doordat zij via de betrokkenheid en de eigen verantwoordelijkheid een zeer belangrijke inbreng...

De opleiding tot huisarts bestaat uit een drieluik: de basisopleiding, de beroepsopleiding en de nascholing. Die begrippen vergen een woordje uitleg en een korte bespreking.