«Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind; nu ik een man geworden ben, heb ik het kinderlijke afgelegd. Thans zien wij als in een spiegel, in raadselen, maar dan van aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten dele, maar dan zal ik ten volle kennen zoals ik zelf gekend ben.» Paulus: 1 Kor., 13, 11-12

De WVVH organiseerde op 20 november 1982 te Leuven, in samenwerking met het Akademisch Centrum voor Huisartsgeneeskunde van de K.U. Leuven, en in het kader van Health Learning Systems, een diskussievoormiddag over de cardiovasculaire patiënt in de huisartsgeneeskunde. De formule, reeds getest op gelijkaardige voormiddagen in Antwerpen, Brussel en Gent: na een film over het onderwerp, werd door een panel voorbereide huisartsen een reeks vragen gesteld aan een panel geïmporteerde specialisten (Geïmporteerd wil hier zeggen: van een andere universiteit). Gemikt werd op een panel bestaande uit...

In het terapeutisch instrumentarium van de moderne geneeskunde bekleedt het geneesmiddel een bijzondere plaats. In veel gevallen is de cost-benefit ratio van het aanwenden van een geneesmiddel uitermate gunstig, en kan er voor een kleine prijs een definitieve genezing bekomen van ziekten, die anders of dodelijk of invaliderend waren, en een dure omkadering (langdurige hospitalisatie, chirurgie, ziekteverlet en invaliditeitsvergoedingen) meebrachten.

We vonden hem in een bos van boeken, niet «laag bij de grond», eerder uitkijkend over de beweging van het leven, een beetje boven het plein van datzelfde Borgerhout waar hij (zestig jaar geleden) geboren werd. En onze gesprekspartner, prof. Dr. Hugo Janssens, had het over gelukkig lang (?) vervlogen tijden dat huisartsen, onterecht, onverdiend en voor een stuk door niet-weten gebukt gingen onder een soort van minderwaardigheidswaan. Over de kentering die daarin kwam, over het herwonnen gevoelen van eigenwaarde. Maar ook over de maalstroom waar de huisartsgeneeskunde vandaag de dag door...

Nieuwe technieken binnen de geneeskunde vragen uiteraard de aandacht van de huisarts. Zo ook TAPING. Is deze techniek bruikbaar in het algemeen of blijft ze enkel beperkt tot sportmasseurs, fysioterapeuten, sportartsen?

Nu de publikatie van het ministerieel besluit tot vaststelling van de kriteria voor opleiding en erkenning van huisartsen (cfr. HANU '82/10 p. 596) sinds enkele maanden achter de rug ligt, lijkt het ons zinvol hier in een editoriaal eens op terug te komen. Wat wij vooral willen nagaan is enerzijds wat de betekenis hiervan is voor de H.A. geneeskunde in Vlaanderen en anderzijds wat de betrokkenheid van de W. V. V.H. bij dit hele gebeuren is.