U vindt hieronder een vergelijking van de verschillende vormen van specifieke opleiding tot huisarts in 12 verschillende Europese landen.

In de diskussies rond de taakomschrijving van de (Vlaamse) huisarts, de aanvullende beroepsopleiding (bijvorming) en de navorming wordt dikwijls verwezen naar het «huisartsspecifieke» van de door de huisartsen geboden hulpverlening, of ook naar het «huisartsgeneeskundig handelen» dat meer zou moeten aan bod komen.

Dit artikel bevat de resultaten van 1983/week 40 tot 1984/week 26 van de epidemiologische surveillance door huisartsenpeilpraktijken.

Cytostatica worden voornamelijk aangewend in de behandeling van maligne tumoren. Met deze terapie wordt een celremmende werking beoogd. Deze stoffen zijn echter niet celspecifiek, zodat ook de normale celpopulatie mede getroffen wordt. Teneinde de toxiciteit zo laag mogelijk te houden en de efficiëntie op te drijven, heeft men verschillende produkten geassocieerd (kombinatiechemoterapie). Deze terapieën hebben tot aanzienlijke suksessen geleid zoals o.a. bij de ziekte van Hodgkin, niertumoren bij kinderen, Ewing sarcoom, leukemie en recent ook het testiscarcinoma. Tabel 1 geeft een overzicht...

Het was voor de huisartsen reeds een grote stap in de goede richting toen zij in de advieskommissie voor Kankerpreventie werden opgenomen. Dit gaf aan de WVVH de gelegenheid om mee te werken aan het uitstippelen van een kankerpreventiebeleid dat af gestemd zou zijn op een zo groot mogelijk publiek.

In een onlangs verschenen dagbladartikel pleitte de voorzitter van de vereniging van Nederlandstalige gynekologen van België voor een kwaliteitsverbetering van de verloskunde.

Het verslag van het symposium n.a.v. het zilveren jubileum van de vereniging van gynekologen, zet mij aan tot een aantal bedenkingen.

Voor de Wetenschappelijke Vereniging is de bezorgdheid rond «Jongerenwerking» een vaststaande prioriteit anno ’84-’85.