Over de importpatologie in België bestaan er heden weinig precieze gegevens. In het koloniale tijdperk schatte men dat 8% van de kolonialen die in verlof kwamen een importziekte vertoonden (Janssens, 1970). De oorzaak van de huidige gebrekkige informatie over grootte, orde en natuur van de importziekten in België ligt in het ontbreken van een degelijk centraal registratiesysteem.

De problematiek van de patiënte, waarover we het in de volgende bijdrage zullen hebben, kan niet met één diagnoseterm omschreven worden. Het betreft een vrouw die raadpleegt voor achterstand in de menstruatie. Voor zover ze zelf weet is ze niet zwanger. Ze gebruikt momenteel geen pil, ze heeft deze ook niet recent gestopt, en ze heeft ook geen spiraal (IUCD). Neen, ze heeft niet direkt een verklaring voor dit verschijnsel en wendt zich met het probleem tot haar huisarts.

De schijnbare tegenstelling die kon bestaan tussen de akademisch gedoceerde theorie van geneeskundig handelen en de haalbaarheid daarvan in de HA-praktijk was de aanleiding tot de vorming van een werkgroep «huisartsgeneeskundig handelen» binnen het akademisch centrum voor HA-geneeskunde aan de K.U.-Leuven.

Luigi Onnis is een gezinsterapeut in Rome die o.m. in navolging van de Amerikaan S. Minuchin onderzoek verrichtte naar de wisselwerking tussen psychosomatische aandoeningen (hier astma) bij kinderen en het gezinssysteem waarin ze leven. Wij vonden hem bereid, de resultaten van een recent onderzoek voor HANU uit te schrijven. Voor sommigen «niets nieuws onder de zon», voor anderen misschien een totaal nieuwe denktrant...

In de recente Koninklijke Besluiten binnen het kader van de regeringsvolmachten komt een zinnetje voor dat de eerste stappen naar echelonnering van de gezondheidszorg aankondigt. Hoewel het slechts om een intentieverklaring gaat zonder konkrete voorstellen, is het een merkwaardig en belangrijk feit.

Het is mij niet bekend hoelang men reeds spreekt over de (re)valorisatie van de huisartsgeneeskunde en de eerstelijnsgezondheidszorg.