Deze studie over pijnperceptie bij lachen en humor werd uitgevoerd in een Amerikaanse kinderkliniek en gepubliceerd in het tijdschrift ‘Evidence Based Complementary and Alternative Medicine’ (sic!). Volgens het aantal getelde lachepisoden zouden grappige video’s ‘tijdens’ een pijnprovocatie met ijswater (niet ‘daarvoor’ of ‘daarna’) de pijntolerantie gunstig beïnvloeden. Voor de auteurs is er voldoende suggestie om in de praktijk humor te benutten als afleiding bij pijnlijke interventies.

Twee recent gepubliceerde grote trials over de agressieve medicamenteuze aanpak van diabetes type 2 konden geen reductie van cardiovasculaire complicaties aantonen. Beide trials rekruteerden meer dan 10 000 patiënten met langdurende diabetes type 2.

De Wisdom-studie (Women’s International Study of long Duration Oestrogen after the Menopause) werd uitgevoerd van 1999 tot 2002. In deze placebogecontroleerde, dubbelblind gerandomiseerde studie, uitgevoerd in eerstelijnspraktijken in Groot-Brittannië, Australië en Nieuw-Zeeland, werd het effect van gecombineerde hormoontherapie (geconjugeerd equineoestrogeen 0,625 mg/medroxyprogesterone acetaat 2,5-5 mg) onderzocht op de levenskwaliteit van postmenopauzale vrouwen tussen 50 en 69 jaar.

Wanneer je de patiënt actief wil betrekken in de keuze over het al dan niet opstarten van een preventieve behandeling, is het belangrijk dat deze patiënt de juiste informatie krijgt die bovendien begrijpbaar wordt voorgesteld.

Hoe maak je als huisarts het onderscheid tussen een psychiatrische stoornis en psychosociale problemen? Hoe help je mensen inzien dat hun lichamelijke klachten te maken kunnen hebben met psychische problemen?

Hoewel een elektronisch medisch dossier (EMD) de gezondheidszorg kan bevorderen, waren artsen in de Verenigde Staten traag om met het gebruik ervan te starten. Deze studie gaat na in welke mate artsen het EMD in de ambulante praktijk gebruikten, alsook hun tevredenheid over het systeem, het ingeschatte effect op de kwaliteit van zorg en de ervaren drempels bij het gebruik.

Het voorschrijfgedrag van (huis)artsen wordt nauwlettend in de gaten gehouden, met als doel zo kosteneffectief mogelijk voor te schrijven. Tot nu toe konden studies de grote verschillen in voorschrijfgedrag tussen de praktijken echter niet voldoende verklaren.

Naast het specifiek therapeutische effect van een behandeling zijn er ook contextfactoren die maken dat een behandeling min of meer zal aanslaan. Deze niet-specifieke effecten stelt men vaak gelijk met het placebo-effect.

Of het vaststellen van een te hoge bloeddruk in onze dagelijkse praktijk resulteert in het opstarten of intensifiëren van een antihypertensiebehandeling wordt door meerdere factoren beïnvloed. De aanwezige comorbiditeit blijkt daarbij een belangrijke factor te zijn, zo blijkt uit een recent onderzoek in zes eerstelijnspraktijken in Philadelphia (VS).