‘Zou u verrast zijn mocht uw patiënt in de komende 6 tot 12 maanden overlijden?’ Deze surprise question werd meer dan tien jaar geleden ontwikkeld en wereldwijd gebruikt om patiënten te identificeren met een verhoogde palliatieve zorgnood.

De Eerstelijnsconferentie was even 'slikken' voor de modale huisarts. Ons gekend hulpverleningsmodel staat op de helling. De eerste lijn is een 'team', concludeert Guy Tegenbos in dit nummer. Hij is een bevoorrecht getuige van het proces van deze Eerstelijnsconferentie. Maar werken we al niet lang 'in een team'? Ja, met de huisarts als spin in het web van de eerste lijn, de coördinator van de zorg, het centrale aanspreekpunt.

Deze maand behalen een paar honderd huisartsen-in-opleiding (haio’s) hun erkenning als ‘volwaardig’ huisarts. Ze hebben een lang en grondig traject achter de rug van basiskennis, omgaan met evidence, klinische stages en ervaringsgericht leren in een opleidingspraktijk, het ‘echte’ werk. Twee jaar om de hele medische bagage te boetseren tot een eigen stijl. In het begin wat aarzelend, onzeker, maar met steeds meer vertrouwen in de groei naar een eigen invulling van het huisarts zijn.

Er zijn aandoeningen die boeien en ook vermoeien. Hiv is er zo één. Aids is, excuseer mij de uitdrukking, een razend interessante aandoening. Er is één duidelijke oorzaak, een virus. Wat een verademing tussen al die multifactoriële, complexe chronische aandoeningen die onze dagtaak helemaal opvullen. Wie besmet is, blijft levenslang drager en progressief ontwikkelt zich een intrigerend ziektebeeld met exotische syndromen: Pneumocystis carinii-pneumonie, cryptokokkenmeningitis en een huidaandoening (eigenlijk een vaatziekte), het Kaposi sarcoom.

In 83 gemeenten in Vlaanderen hebben huisartsen een extra troef om hun patiënten gezond te houden. Ze kunnen patiënten verwijzen naar een beweegcoach voor een professionele, individuele begeleiding. Het is niet de bedoeling om fervente sporters en fitnessaanhangers naar de beweegcoach te sturen.

Na het ontslag van de vorige redactieploeg kende Huisarts Nu een moeilijke periode. Toch viel in 2016 om de twee maanden een nummer in jouw brievenbus. Dat kon enkel dankzij een zorgvuldig opgebouwde voorraad artikels en de inzet van Carine Deceulaer, de gedreven en standvastige eindredacteur. Maar naast de zorg voor de continuïteit timmerde Domus Medica ook aan de weg van een nieuw tijdperk voor Huisarts Nu.

Huisartsen zijn het eerste aanspreekpunt voor de patiënt, en we gaan ervan uit dat we open staan voor alle denkbare problemen. Dat is ten slotte de kern van onze job. Maar om dat waar te maken, zijn we best bedacht voor drempels die niet meteen zichtbaar zijn, maar wel voelbaar voor de patiënt.

Sinds 1 januari 2017 is dr. Roel Van Giel de nieuwe voorzitter van Domus Medica. Zijn missie: het huisartsenberoep op een positieve manier onder de aandacht brengen. Roel Van Giel mag dan al enkele jaren ondervoorzitter zijn van Domus Medica, al bij al is de kersverse voorzitter van de grootste Vlaamse huisartsenorganisatie een relatief nieuw gezicht in de huisartsgeneeskunde. In 2010 studeerde hij af aan de KU Leuven. Vervolgens behaalde hij een master management en beleid in de gezondheidszorg. Deze master focust op de organisatie, de financiering en het management van het gezondheidsbeleid.

Sinds 1 oktober kunnen patiënten officieel een huisapotheker kiezen. Verandert dit ook de samenwerking met de huisartsen? We polsten bij een duo huisarts en apotheker.

Anticonceptie loopt als een rode draad doorheen de nog prille carrière van dr. Chantal Nyiraguhirwa. Zowel in haar vaderland Rwanda als in Genève bij de Wereldgezondheidsorganisatie en in haar masterproef kwam het onderwerp aan bod. Wanneer we dr. Chantal Nyiraguhirwa voor een gesprek ontmoeten in haar flat in Gent, is ze aan haar laatste weken bezig in het wijkgezondheidscentrum De Brugse Poort. Binnenkort gaat ze aan de slag in een gezondheidscentrum in Lokeren. Maar haar verhaal begint veel vroeger in Rwanda.