Dit nummer van Huisarts Nu geeft een beeld van de e-world bij de Vlaamse huisarts. Het leven zoals het is: schone schijn, harde werkelijkheid en hoop op een e-toekomst.

Waarom werken artsen zo hard, waarom is er bij artsen zoveel inzet? De motieven zullen wel complex zijn, maar zowel bij huisartsen in opleiding als bij artsen met een lange staat van dienst is telkens opnieuw te voelen hoe betrokken ze zijn op hun patiënten, hoe verantwoordelijk ze zich voelen voor hun gezondheid en welzijn. Zelfs wanneer ze enkel nog wat comfort, pijnstilling of troost te bieden hebben. Die inzet, dit gevoel voor verantwoordelijkheid, die emotionele betrokkenheid is ook zinderend aanwezig in de verhalen die huisartsen onder elkaar vertellen over hun patiënten. Wellicht is dit...

Mantelzorg is voor fragiele ouderen onmisbaar. De meeste mantelzorgers zijn ook inwonend bij de zorgbehoevende en staan dus in voor een rond de klok permanentie van de zorg. Als huisarts zijn we vertrouwd met het fenomeen van twee oude bomen die samen nog net sterk genoeg zijn om overeind te blijven maar er mag niet veel gebeuren. Lastig, ontroerend (als liefde dan zolang kan duren dan zal het…), soms inspirerend, soms slopend, is de zorg die partners opnemen voor hun dementerende man of vrouw die door het proces langzaam iemand anders geworden is.

Patiënten met het chronischevermoeidheidssyndroom (CVS) vragen veel van onze krachten en energie. Niet groot in aantal, maar intensief in begeleiding, zeker als de huisarts het ‘holistisch’ wil aanpakken en het totale plaatje in ogenschouw neemt.

‘Man doodt ex-partner te X’, ‘Familiedrama in Y ’: het is bijna dagelijkse kost in het nieuws. Als huisarts worden we hiermee gelukkig niet al te vaak geconfronteerd. Wel hebben we dagelijks patiënten op consultatie met eerder vage klachten: aanslepende rug- of hoofdpijn, vermoeidheid, het ‘niet meer zien zitten’. Precies deze veelvoorkomende klachten kunnen door geweld in het gezin van de patiënt veroorzaakt worden. Geweld dat vaak lang verborgen blijft in een sfeer van schaamte, angst en afhankelijkheid. Geweld dat niet altijd fysiek en spectaculair is, maar vaak langdurig en subtiel...

Eén van de meest complexe, wereldomvattende en ingrijpende problemen waarmee ‘onze’ 21e eeuw geconfronteerd wordt, is de problematiek van de klimaatopwarming. Uitgezonderd enkele zeldzame individuele stemmen blijft de medische wereld in België in deze discussie grotendeels afwezig.

Onze samenleving moet op een andere manier met ouder worden en ouderen omgaan. In onze westerse samenleving is er naast de opmerkelijke veroudering, vergrijzing en verzilvering ook een belangrijke verschuiving aan de gang in het optreden van ziekten en het ziek zijn bij ouderen.

Infectieziekten krijgen meer dan ooit aandacht in de media. Sinds maart van dit jaar worden we geteisterd met berichten over de A/H1N1-grieppandemie. Deze zomer werd zelfs paniek gezaaid. Terecht of gewoon komkommertijd voor journalisten? De eerste Belgische griepdoden vielen intussen te betreuren. Overtreffen we de jaarlijkse 1 500 overlijdens zoals bij een gewone wintergriep? Bovendien meldde men dat griepvirussen makkelijk resistent worden tegen de aanbevolen virusremmers en dat vaccins niet onmiddellijk beschikbaar zouden zijn.

Voor de lezer is dit het eerste nummer van een nieuwe jaargang, voor de redactie is dit het resultaat van een project waar we al enkele maanden mee bezig zijn. Elk jaar proberen we als redactie één of twee nieuwe projecten te realiseren. Dit jaar zijn we misschien te ambitieus. We willen het project van dubbelpublicaties met Huisarts en Wetenschap verder vorm geven, we gaan verder met de rubriek ‘Kort Nieuws’ die vorig jaar 53 bijdragen had, daarnaast is de lay-out volledig vernieuwd en zijn er duidelijke afspraken om tot meer praktijkgerichte bijdragen te komen. De stoutmoedigste vernieuwing...

Het wetenschappelijk onderzoek naar de waarde van diagnostische tests is de laatste jaren sterk in beweging geweest. Het artikel van Ann Van den Bruel et al. (zie blz. 76-83) is een goed voorbeeld van het resultaat van deze evolutie.