De viering van twintig jaar bestaan voorbij bezint de WVVH zich best over haar opdracht in de nabije toekomst, zonder daarbij haar voldoende vaak omschreven doel uit het oog te verliezen.

Zowel het recent symposium Eerste Lijn als de polemieken rond de voorgestelde besparingen in de gezondheidszorg roepen bij het brede publiek ongetwijfeld een aantal vragen op omtrent de evolutie van de gezondheidszorg.

De Vlaamse huisartsen vieren deze maand het twintigjarig bestaan van hun wetenschappelijke vereniging. Ze hebben alle reden om deze gebeurtenis met fierheid te vieren, niet alleen omdat hun vereniging van zeer grote betekenis is geweest voor de huisartsgeneeskunde in Vlaanderen, maar ook een stuwende kracht betekent voor de valorisatie van deze zo specifieke en menselijke vorm van geneeskunde.

Sinds enkele tijd is de WVVH druk bezig met het realiseren van kontakten naar buiten toe. Waar vroeger zeer intens gewerkt werd aan allerlei projekten, komen we nu met konkrete voorstellen naar huisartsengroepen en V.Z.W.’s en hun overkoepelende organismen.

We zijn weer in de zomerse periode waarin vele collegae uitkijken naar een beetje welverdiende vakantie en een opladen van de batterijen.

Het is nog veel te vroeg om een inventaris op te maken van het effekt van gezondheidsvoorlichting en -opvoeding zoals de W.V.V.H. nu reeds vijf jaar voert. Wel is er een bepaalde evolutie te bespeuren.

In verband met de ministeriële nota ontstonden nogal wat verschillende oprispingen bij het medisch korps. De WVVH kan, gezien het inhoudelijk belang van deze nota op de funktionering van de huisarts, er niet gewoon aan voorbijgaan.

Nu de publikatie van het ministerieel besluit tot vaststelling van de kriteria voor opleiding en erkenning van huisartsen (cfr. HANU '82/10 p. 596) sinds enkele maanden achter de rug ligt, lijkt het ons zinvol hier in een editoriaal eens op terug te komen. Wat wij vooral willen nagaan is enerzijds wat de betekenis hiervan is voor de H.A. geneeskunde in Vlaanderen en anderzijds wat de betrokkenheid van de W. V. V.H. bij dit hele gebeuren is.

De koning is dood! Leve de koning! Inderdaad, het oude systeem van kredieturen dat een tiental jaren gefunktioneerd heeft, loopt af op 30 juni ’84 (cfr. tekst ministerieel besluit HANU 1982/10 p. 396).

De jongste jaren is veel energie gestoken in het stimuleren van de TGZ-gedachte. Even terugblikken en bezinnen is dan wel eens op zijn plaats.