Vertrouwen in de arts-patiëntrelatie bevat vele schakeringen en invalshoeken. De nieuwe Wet Patiëntenrechten over vertrouwenspersonen biedt een kans om hiermee proactief aan de slag te gaan.

Patiënten met hartfalen vragen om een nauwkeurige diagnose en een gepersonaliseerde zorg. Dat wordt duidelijk in dit themanummer van Huisarts Nu.

Hoelang is het geleden dat je de melkweg in zijn volle glorie aan de nachthemel hebt gezien? De lichtgrijze hemelmist van kunstlicht belemmert het zicht op de sterrenhemel. Is dat erg?

Ik herinner het me nog levendig. Ik was elf jaar oud en op woensdagnamiddag speelden we graag geïmproviseerd voetbal op één of ander pleintje. Mijn motorische dynamiek maakte mij geschikt als middenvelder. Een leuke plek, want je kon zowel achteraan wat mee voetballen én even later een splijtende demarrage doen richting de goal van de tegenstander.

In een niet zover verleden startte het griepprikseizoen vanaf eind augustus. Ouderen en patiënten met een chronische conditie kregen tijdens hun routinecontrole een voorschrift mee voor het influenzavaccin. Dat gingen zij trouw ophalen bij de apotheek, dan zorgvuldig bewaren in de koelkast om bij een volgend bezoek aan de dokter uit de handtas te toveren. Een vlotte en eenvoudige procedure, waar ook de dokter rustig van wordt. Dat blijkt uit de getuigenis van collega Lut De Deken, die op blz. 206 beschrijft hoe de griepprik een mooie gelegenheid was om in een gemoedelijke sfeer het medisch...

We zitten over de helft van de ‘alcoholvrije maand’. Elk jaar biedt februari een reflectieperiode over het persoonlijke gebruik van alcohol. Voor sommigen een makkie, zeker voor wie een leven lang geen druppel heeft gedronken. Maar heel wat mensen die zichzelf als ‘sociale drinkers’ zien, komen toch moeilijke momenten tegen om een hele maand neen te zeggen tegen de, in onze contreien, ingeburgerde socializer.

De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat 1 tot 3% van de bevolking een verstandelijke beperking heeft (met een IQ onder de 70). De helft van hen woont niet in een residentiële setting, maar maakt deel uit van onze leefgemeenschap.

In het begin van mijn carrière als huisarts was het erg duidelijk. Wie ziek is, kan niet werken en wie werkt, is niet ziek. Maar veertig jaar later is er geen scherpe scheidingslijn tussen ziek en gezond zijn, zeker als het gaat om psychische aandoeningen. En net die laatste groep ziekten belet de meeste personen om terug aan de slag te gaan.

Seksuele en reproductieve gezondheid is voor patiënten een cruciaal aandachtspunt want, bekeken vanuit onze evolutionele lijn, lijkt een gezond nageslacht op de wereld zetten zowat de belangrijkste levenstaak. Spijtig genoeg schuiven heel wat perinatale zorgtaken geluidloos weg uit het huisartsgeneeskundig handelen.

Bij elke contact met een patiënt staat de huisarts voor diverse keuzes. Zijn antibiotica nodig voor de luchtweginfectie van deze patiënt? Moet deze man met retrosternale pijn naar spoed of kun je nog afwachten, want misschien is het gewoon een stressverschijnsel? En laat je iemand na een telefonisch consult naar de praktijk komen of vertrouw je op een spontane genezing? Veel van deze keuzes en beslissingsknopen neem je ‘automatisch’, gestoeld op kennis en ervaring. Zulke keuzes maken voelt natuurlijk aan, als een vanzelfsprekend onderdeel van het (huis)arts zijn.