Dit praktijkproject toont aan dat een oproepsysteem gecombineerd met taakdelegatie tot een betere opvolging van diabetespatiënten leidt. Door het delegeren van taken en het uitnodigen van patiënten krijgen de artsen meer ruimte voor evidence-based medicine.

Sommige publicaties bevelen het gebruik van aspirine aan voor de primaire cardiovasculaire preventie bij patiënten met diabetes. Maar strookt dit wel met de meest recente wetenschappelijke inzichten ter zake?

Naar aanleiding van de opstart van een regionaal zorgpad zwangerschapsbegeleiding werd in twee opleidingspraktijken nagegaan of vrouwen beter geïnformeerd kunnen worden over gedeelde zwangerschapsbegeleiding.

Naar aanleiding van de introductie van een zorgpad zwangerschapsbegeleiding in de regio Deurne-Borgerhout gingen we het draagvlak hiervoor na.

In deze casus wordt de klacht van een jongeman met pijn op de borst na gebruik van cocaïne besproken. Het diagnostisch redeneren wordt geëxpliciteerd van aanmelding over diagnostisch landschap en diagnose naar hulpaanbod in deze specifieke casus. Er wordt specifiek gefocust op de waarde van het elektrocardiogram (ECG) in deze casus.

Het Complex Regionaal Pijn Syndroom type I (CRPS-I) is een pijnlijke en vaak invaliderende aandoening die meestal ontstaat aan armen of benen, vaak (maar niet altijd) als gevolg van een doorgemaakt trauma. Het syndroom wordt gekenmerkt door een combinatie van autonome, sensorische en vasomotorische tekenen.

In dit artikel wordt het tweede luik beschreven van de surveillance door het Belgische netwerk van Huisartsenpeilpraktijken in 2008. Het gaat hier over de follow-upregistratie door de deelnemers zes maanden nadat de patiënt was geregistreerd met een nieuwe episode van depressie.

Wereldwijd zijn zorgverleners en beleidsmakers verontrust door de toename van depressie. De meeste zorgverlening voor patiënten met psychische problemen gebeurt op de eerste lijn. In België gaat 77% van wie zorgverlening zoekt voor een psychisch probleem naar de huisarts.

Een lageluchtweginfectie (LLWI) is een van de meest voorkomende diagnoses. De meeste gevallen worden behandeld in de eerste lijn. Een uitgebreide diagnostische oppuntstelling voor alle patiënten is hier echter niet haalbaar en niet kosteneffectief. Daarom is het belangrijk te identificeren wie van de vele patiënten met tekenen van een LLWI vermoedelijk een ongewoon of langdurig ziekteverloop zal kennen.

In de eerste lijn worden antibiotica het meeste voorgeschreven voor acute hoest of een lageluchtweginfectie. Gebrekkige therapietrouw aan de voorgeschreven antibiotica vermindert echter de mogelijke gunstige effecten, verhoogt het aantal organismen resistent tegen antibiotica en verspilt middelen.