Zorg voor mensen met een chronische aandoening is niet eenmalig maar een continuüm: van mensen zo vroeg mogelijk opsporen en dus screenen en testen over de juiste diagnosestellen en periodiek opvolgen tot hun behandeling oppunt stellen om uiteindelijk hun chronische ziekte ‘goed gereguleerd’ te krijgen.

Elektronisch voorschrijven voor geneesmiddelen is sinds 1 januari 2020 verplicht, maar er zijn nog wel enkele knelpunten. Dit overzicht helpt enkele onduidelijkheden de wereld uit.

Op een drukke maandagmiddag zie ik in mijn nieuwe plattelandspraktijk in Nieuw-Zeeland Steve, een 50-jarige melkboer uit de regio, die slechts zelden de praktijk bezoekt. Een jongere dame, die ik eerder al als patiënte zag, begeleidt hem. Bij navraag blijken de twee vrienden van elkaar te zijn. Als ik vraag waarvoor Steve vandaag op doktersbezoek komt, zegt hij zonder emotie: “Ik heb pijn op de borst en zij (wijst naar zijn vriendin) vond dat ik daar toch maar eens mee naar de dokter moest gaan.” Zijn vriendin knikt: “Ik wil gewoon zeker zijn dat hij geen hartinfarct heeft ofzo.”

Het aantal chronische patiënten met een middelmatige tot hoog complexe zorgvraag neemt steeds toe. De zorg voor dergelijke patiënten vraagt van de huisarts maximale inzet op het vlak van coördinatie van specialistische zorg, intensief medicatiebeheer, secundaire preventie en meer.

Aan het begeleiden van complexe problemen heeft de huisarts geen gebrek: chronische pijn, kanker, verslavingsproblematiek, mentale problemen, enzovoort. Ook de aanmeldingsvraag van vele patiënten laten een complexe achtergrondproblematiek vermoeden: ‘ik ben moe’, ‘het gaat niet meer met mij’, ‘ik zie het niet meer zitten’. Hoe een beeld krijgen van het complexe landschap dat bij de patiënt speelt? En hoe een zicht krijgen op hetgeen de patiënt als zelfinzicht heeft verworven en waarmee de arts en patiënt aan de slag kunnen gaan?

Heel wat mensen maken tijdens hun levensloop een ingrijpende gebeurtenis mee. De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders beschouwt een gebeurtenis als ingrijpend als men bedreigd is met de dood of ernstige letsels, als men getuige is van de dood of de ernstige letsels van iemand anders, als men te weten komt dat een naaste zo’n gebeurtenis heeft meegemaakt of als men herhaaldelijk blootgesteld wordt aan de aversieve details na zo’n gebeurtenis.

Rollators zijn een niet te missen hulpmiddel voor hulpbehoevende personen. Zij dragen bij aan een toename in evenwicht en mobiliteit bij personen met fysieke beperkingen.

Op 1 januari 2017 maakte Vlaanderen een revolutionaire keuze: mensen met een handicap krijgen zelf het geld in handen om hun zorg te organiseren. Dit betekent dat een patiënt met een handicap via het systeem van persoonsvolgende financiering zijn/haar zorg volledig op maat kan regelen.

In maart 2020 zette COVID-19 in een recordtempo onze hele maatschappij op zijn kop. De getroffen maatregelen waren onder andere zichtbaar in het verkeer. Het was beduidend minder druk op de weg, waardoor er minder verkeersongevallen plaatsvonden.

Volgens de nationale Gezondheidsenquête van 2013 ervaart 32% van de (jong)volwassenen in België gedurende zijn of haar levensloop psychische moeilijkheden: een gevoel van psychisch onwelbevinden met vage symptomen beperkt in tijd en in levensdomein, waarbij informele steun uit de directe omgeving niet langer lijkt te volstaan. Wanneer deze beperkte problemen aanhouden, kunnen ze evolueren naar een chronische problematiek met negatieve impact op het individu en zijn omgeving, en met socio-financiële gevolgen ten aanzien van de maatschappij. Uit de Gezondheidsenquête blijkt verder dat 18% van de...