Een hypertrofisch frenulum van de bovenlip veroorzaakt een abnormale gaping tussen de twee bovenste centrale snijtanden. Dergelijk frenulum moet geëxciseerd worden. Een eenvoudige incisie is ontoereikend. Een Z-plastie onder algemeen verdoving is noodzakelijk.

Het probleem van de zelfmoord heeft ernstige vorm aangenomen. Het feit dat we momenteel veel patiënten na een zelfmoordpoging weer terug in het leven kunnen halen, is slechts tot op zekere hoogte een oplossing. Het brengt immers de vele problemen van verdere opvang en begeleiding met zich mee. De huisartsen worden meer en meer met dit probleem gekonfronteerd.

Al vroeger dan de oorspronkelijke Olympische Spelen in Griekenland werd reeds aan sport gedaan. Vooral vechtsporten stonden in het teken van de belangstelling. Er was toen natuurlijk nog geen sprake van medische sportkeuring, wel van regelmatige training.

De bespreking van dit hoofdstuk uit de praktijkuitoefening door de huisarts noopt ons duidelijk de indikaties voor de wondhechtingen te stellen en daarnaast de voorwaarden waaraan het materiaal moet beantwoorden.

Pijn is een alarmsymptoom. En dat zowel in de richting arts, als in de richting patiënt.

— Hoe kijken de geneesheren, vanuit hun praktijk in de gezondheidszorg tegen de gekregen opleiding aan ? — Wat zijn de reacties en de inzichten bij de huisartsen ? Ik wil graag eerst mijn opgave scherp omgrenzen. Binnen het breed gestelde kader beperk ik me tot een zo konkreet mogelijk antwoord op volgende twee vragen : 1. Hoe kijken wij als huisartsen tegen de gekregen opleiding aan ? 2. Hoe gaan wij reageren en op basis van welke inzichten ?

De seksuele rijping staat onder een komplexe en onvolledig gekende kontrole. Bijgaand schema geeft een overzicht van de hypothalamo-hypofysaire-ovariële axis.

Twaalf huisartsen van het Academisch Centrum voor Huisartsenopleiding van de Universitaire Instelling Antwerpen hebben 100 gevallen geregistreerd die naar de chirurg werden verwezen met de diagnose Appendicitis en die allen werden geopereerd.

Het is de bedoeling van deze bijdrage enkele van de voornaamste principes van de gedragstherapie in het kort aan te halen en een paar voorbeelden uit eigen ervaring te geven over toepassing van gedragsveranderingstechnieken in een huisartsenpraktijk.

De vraag, die wij ons vandaag stellen is het ontdekken van die bijzondere relatie tussen twee partners, de zieke en de arts, het ontdekken van de waarde van die relatie, en waarin deze relationele waarde op zichzelf eventueel therapeutisch werkzaam is. D.w.z., voelt de zieke partner of patiënt zich werkelijk beter, gelukkiger, meer fundamenteel één met zijn menszijn, dank zij zijn relatie met zijn partner-arts ?