Geweldervaringen opsporen verloopt niet van een leien dakje. Zo zijn de weerstand van de betrokkenen om over hun ervaringen te spreken en de moeilijkheid om vage signalen te herkennen, enkele hinderpalen. Nochtans blijken geweldervaringen effectief met een daling van de kwaliteit van het leven gepaard te gaan. Deze daling wordt niet alleen door de slachtoffers subjectief waargenomen. Cijfergegevens tonen dit aan. Dit artikel reikt aan de huisarts hulpmiddelen bij de opsporing van geweld aan.

Hoe vaak trek je als huisarts je werkbrauwen op bij een tegenstrijdige of verwarde uitleg over verwondingen bij een kind? Het stellen van de diagnose van kindermishandeling is dikwijls een langdurig proces, dat met multidisciplinair overleg gepaard gaat. Uit cijfergegevens van het Vertrouwensartscentrum Brussel blijkt dat huisartsen slechts zijdelings bij de meldingen aan dit centrum betrokken zijn. In hoeverre zijn ze van de specifieke risicofactoren op de hoogte en hoe springen ze volgens de ervaring van dit centrum hiermee om.

De klinische bloeddrukmeting op het consultatieuur van de arts blijkt belangrijke tekortkomingen te vertonen, te wijten aan de meetmethode. Grote schommelingen blijven verborgen en de prognose van de individuele patiënt wordt niet zichtbaar. Geven de nieuwe meettechnieken en de thuismetingen door de patiënt zelf nauwkeuriger resultaten?

Functionele zorg en doelgericht medisch handelen zijn twee nieuwe, voor de huisarts in de toekomst erg belangrijke invalshoeken. In Schotland werd met betrekking tot de zorg voor dementerenden een dergelijk zorgmodel uitgebouwd. Op basis van dit praktijkvoorbeeld wordt in dit artikel de vraag naar de draagwijdte van deze modellen toegelicht. De organisatie van de Belgische gezondheidszorg op dit specifieke terrein komt hierbij tevens aan bod.

Momenteel verloopt de screening op levensbedreigende aandoeningen in ons land zonder overleg en zonder vast plan op enkele uitzonderingen na. Zo blijken de vrouwen met het hoogste risico op cervix-carcinoom het minst vaak gescreend te worden. Dergelijke tegenstrijdigheden vragen om meer duidelijkheid over de plaats van screening binnen de preventieve taak van de huisarts. De principes die meespelen bij een beslissing over zin en onzin van bepaalde screeningsinterventies in de huisartsenpraktijk komen in het eerste deel van dit artikel aan bod. In het tweede deel dat in de volgende editie van...

Het medisch model loopt gevaar het biologische oorzaak-gevolg denken door te trekken naar de lichaamsbeleving, het psychische functioneren en de relatiewereld, ten koste van het verrijkende en betekenisscheppende moment in de arts-patiënt ontmoeting. In de hedendaagse huisartsengeneeskunde, en meer bepaald in het model van methodisch werken, is de verbale communicatie te zien als een verlengstuk van de onderzoekende, analytische, medische blik. Dit verrijkt het vaardigheden-arsenaal van de huisarts. Het causalistisch denken, eigen aan de biogeneeskunde, breidt zich uit van het organische naar...

De grens tussen incest en seksueel geweld is moeilijk te trekken. Tussen het extreme zwijgen en de extreme woordenvloed van de slachtoffers is het voor de hulpverlener vaak moeilijk schipperen. De wetenschap is niet altijd bij machte op onze vragen of die van onze patiënten een antwoord te formuleren. Bijgaand artikel gaat op zoek naar een hypothese die in de praktijk praktisch bruikbaar zou kunnen zijn, maar laat nog heel wat vragen open. Zowel de methode als de resultaten bieden voer voor overpeinzingen.

Heeft u tijdens de weekend-wacht al eens met de mond vol tanden gestaan wanneer een kind van zeven zich opwerpt als tolk tussen zijn zieke moeder, die geen Nederlands kent, en uzelf als goedbedoelende hulpverlener? Bijgaand artikel omtrent een project "culturele bemiddeling" levert wellicht geen oplossingen voor dergelijke acute communicatieproblemen, maar hopelijk wel voor de gebrekkige toegankelijkheid van onze gezondheidszorg voor migranten.