Aan de hand van drie casussen wordt de problematiek van het Acquired Immune Deficiency Syndrome (AIDS) belicht. Het terminale klinische beeld wordt beschreven, alsook de interpretatie van de aan- of afwezigheid van antistoffen tegen HTLVIII/LAV (de verwekker van AIDS). In de bespreking wordt het belang van de serologische tests bij gezonde individuen bediscussieerd. Ook de pathogenese van de aandoening wordt aanschouwelijk geïllustreerd.

Vaak beschouwen huisartsen en gynekologen elkaar als konkurrenten. De «markt» van zwangere vrouwen is beperkt en zowel het aantal huisartsen met interesse voor verloskunde als het aantal specialisten neemt toe. leder wil een deel van de verloskundige koek. Vanuit beide kampen worden vaak heen en weer verwijten geuit en ook voor intimidaties van patiënten wordt niet teruggeschrikt. Dat een relatie huisarts-gynekoloog erg konstruktief kan zijn, zal aan de hand van enkele voorbeelden geïllustreerd worden.

Akute pijn in de streek van de rechter hypochonder is vaak een differentiaaldiagnostische kluif voor internisten en chirurgen. Soms wordt te konservatief afgewacht en in andere gevallen wordt te snel naar het mes gegrepen. De taak van de huisarts beperkt zich vaak tot een snelle diagnose en doorverwijzen naar het hospitaal. Dat de huisarts de belangrijkste bijdrage kan leveren tot de juiste diagnose, wordt geïllustreerd in volgende casussen.

Bij 179 vrouwen die te Antwerpen raadpleegden voor een zwangerschapsonderbreking, werden cerviko-vaginale kuituren uitgevoerd. Chlamydia trachomatis werd bij 12% geïsoleerd, terwijl Neisseria gonorrhoeae slechts bij één patiënte voorkwam. Infektieuze komplikaties na de abortus provocatus stonden in verband met het isoleren van C. trachomatis (P < 0,001, Fischer exact test). Een behandeling vóór de abortus met doxycycline 2 x 100 mg gedurende 10 dagen kon deze komplikaties verhinderen. Verder worden ook de financieel-ekonomische aspekten besproken.

In de rubriek «standpunten» van dit nummer heb ik uiteengezet waarom de huisarts slecht geplaatst is om een ambulante hulpverlening voor heroïneverslaafden op te zetten. Zulke opvang gebeurt beter door speciale centra. Nu is het aantal opvangmogelijkheden voor heroïnomanen erg dun gezaaid, zodat de huisarts wel gekonfronteerd wordt met de problematiek. In bepaalde gevallen zal de arts ook een ambulante opvang organiseren «omdat er anders niets gebeurt». Dit artikel wil enkele basisbegrippen bijbrengen over verslavende middelen en de verschillende fasen van het gebruik ervan. Nadien zullen...

Niet vaak, maar wel indringend wordt de huisarts gekonfronteerd met het probleem van de heroïneverslaving. Aan de huisarts wordt gevraagd «iets» voor te schrijven om de ontwenningsverschijnselen tegen te gaan. In de meeste gevallen is de verslaafde enkel geïnteresseerd in het voorschriftje en heeft hij geen oren voor een andere aanpak van zijn moeilijkheden.

In België bestaat er nog steeds een geheimzinnige sfeer rond abortus arte provocatus (a.a.p.) Artsen kennen het probleem niet of onvoldoende. Ze worden er ook niet graag mee gekonfronteerd. Toch wordt aan artsen geregeld de vraag gesteld, een zwangerschap af te breken. Uit een kleine steekproef — uitgevoerd door studenten geneeskunde van het eerste doktoraat in 1976 — bij 50 huisartsen in Oost-Vlaanderen, bleek 73 procent van hen jaarlijks ten minste éénmaal gekonfronteerd geweest te zijn met de vraag om een a.a.p. 82 procent van hen was NIET bereid op die vraag in te gaan en patiënte te...